توضیحات
پیانیستی در تاریکی
رنگ‌ها برایش یکسان‌اند؛ رنگ آبی آسمان با رنگ سفید ابر، رنگ قرمز آتش با سبزی برگ برایش تفاوتی ندارند. کم‌رنگی و پررنگی هردو یکی است. سال‌هاست که زندگی‌اش از رنگ‌ها جداست؛ زندگی در سیاهی مطلق…
ماریا دختر یکی از مقامات کشوری است که در سه سالگی نابینا شده است. همه‌ی روش‌های درمانی آن روزگار از درمان ماریا عاجز می‌مانند.
در دوره‌ی جوانی ماریا، خانواده‌اش با پزشک معروفی به نام «فرانز آنتوان مسمر» آشنا
می‌‌شوند. این پزشک روش ویژه‌ای برای درمان ابداع کرده است. روش او برای جامعه‌ی پزشکی آن زمان پذیرفتنی نیست؛ اما مسمر با روش خود به درمان ماریا اقدام می‌کند.
نتایج اولیه خوب است، اما مخالفت‌ها پزشکان دربار و نیرنگ‌های آنها باعث می‌شود مسمر از ترس موقعیت خود، درمان ماریا را رها کند. ماریا نیز در مدتِ کوتاهی که بینا شده، از دیدن برخی وقایع تلخ، انگیزه‌ی بینایی را از دست داده است و خودخواسته، اندک بهبودی ایجادشده در چشمش را از بین می‌برد و به نابینایی کامل بازمی‌گردد.
ماریا در نواختن پیانو و موسیقی بسیار موفق است و جایگاه ویژه‌ای برای خود دست و پا کرده است.
پیام کتاب نقد انسان‌هاست؛ هیچ فرد مقدس و کاملی در کتاب وجود ندارد. اعمال انسان‌ها که ممکن است مثبت باشد، در پشت پرده آغشته به خودخواهی، ریا و قدرت‌طلبی است.
*میشل پتین (یا میشل هالبرشتاد) تهیه‌کننده و نویسنده‌ی فرانسوی است که در اول سپتامبر سال ۱۹۵۵ در پاریس به‌دنیا آمد. او روزنامه نگار، نویسنده و تهیه‌کننده فیلم‌هایی چون «آقای ابراهیم»، «وداع من مصیبت من» و «مأموریت‌های قاتل» است.
«پیانیستی در تاریکی» رمان دیگری از اوست که جایزه‌ی ادبی درو را از آنِ خود کرد و برای دریافت جایزه‌ی ادبی لیلاس در فرانسه کاندیدا شد.
**کتاب:
۲۰۰۱The Pianist in the Dark
دیدگاهی دارید؟