این داستان متعلق به سالهای اول زندگی اچ. جی. ولز به عنوان نویسنده داستانهای علمی تخیلی می باشد. داستانهای متعددی که وی در طی ۵۰ سال نویسندگی به جهان عرضه نمود به طور تقریبی به دو گروه قابل تقسیم می باشند. تنها تعدادی کتابهای علمی برای دانشجویان و یک سری مقاله بر “بعد چهارم” نگاشت. کتاب بعد چهارم هم از روی ترکیب مقالات و تفسیرهایی که قبلاً در مجلات چاپ شده بود تنظیم گردید.
به دنبال این کتاب سه کتاب علمی تخیلی دیگر، که کم و بیش در همین دسته طبقه بندی می شوند به رشته تحریر در آورد، و سپس به نوشتن مجموعه دیگری همت گماشت که در زمره آثار فراموش نشدنی وی محسوب می گردد.
کتاب بعد چهارم راه را بر روی رمانهای علمی دیگری باز گشود آنسان که برای او شهرتی در حد ژول ورن ثانی به ارمغان داشت. او نویسنده ای پیشرو است و سبک نوشتن او داستانهایی است که امروزه به علمی-تخیلی معروف اند.
هدف از بعد چهارم ارائه منظره ای از بازماندگان بشر در سال ۸۰۲۷۰۱ می باشد. و با استفاده از تمام تدابیر واقع بینی، چه ادبی و چه علمی، ولز با مهارتی استادانه خواننده را مجاب می نماید که یک انسان معمولی قرن بیستم قادر به این چنین نگاهی به آینده دور است. در محیطی آکنده از آرامش، ولز، مسافر زمان را معرفی می نماید. مسافر زمان کسی است که ماشینی ساخته است، این بار ماشین او وسیله ای برای جابجا شدن است اما نه در زمین، آب یا هوا بلکه در زمان. با وارد شدن به آن آینده بسیار دور، آدمی جادو می شود. با در نظر گرفتن منطق ولز در تمامی پیش بینی هایش، درام به اوج یک رمان و ماجرای شاعرانه می رسد. با بازگشت به زمانه فعلی مسافر زمان می گوید: “نظریه متداول زمان ما به صحت آن امکان می بخشد.”