توضیحات

گفتارى درباره نقش دین در تاریخ اجتماعى ایران

نگاهى به سیر کمیت اقلیت هاى مذهبى ایران بطور شگفت انگیزى نشان مى دهد که اگر ذره اى از مدارا و مسامحه ادعایى اسلام درباره آنان حقیقت داشت و از نسل کشى ادامه دارشان در همین یک قرن پیش اجتناب مى گشت، ایران با ترکیب جمعیتى کاملا متفاوت به تاریخ معاصر گام مى گذاشت و همین کافى بود که به راهى دیگر از آن که رفت برود! اما ماهیت انسان کش اسلام و بویژه شیعه گرى چنین اجازه اى نمىداد که هیچ، اگر جز این بود هیچگاه قادر نمى شد تسلط انحصارى خود را بر ایران برقرار سازد.

از سوى دیگر توفندگى این گردباد خون آلود درست در طول دو سه قرن پیش چنان بود که در آستانه ورود ایران به دوران معاصر چنان خانه را روفته بودند که از هیچ جاى آن مجال برآمدن اندیشه و عملى کارساز نبود. همه آنچه در قرآن و احادیث درباره برابرى، برادرى و عدالت اسلامى آمده، تنها مسلمانان را در نظر دارد و صراحت درباره لزوم نابودى غیرمسلمانان به حدى است که متولیان اسلام در همه فروع و حتى اصول اعتقادات اسلامى شک کرده اند در حالیکه در اینباره حتى نمونه اى هم حاکى از تردید نمىتوان یافت!

با شناخت دستور العمل مسلمانان، پرداختن به صحنه هاى مکرر و خونبارى که اعراب و سپس متولیان اسلام بر ایرانیان روا داشته اند موردى ندارد زیرا اینان آنچه کرده اند به درستى در خدمت اسلام کرده اند.