هرکس با ادبیات شیرین فارسی خاصه شعر دلکش آن سروکار دارد در ضمن مطالعه بارها به مضامینی برخورده است که در آنها تمثیل و اشاره‌ای به داستان‌های تاریخی یا افسانه‌ای وجود دارد.
مردم این سرزمین کهنسال در هزار ساله اخیر تاریخ خود چنان با این داستان‌ها آشنا بوده‌اند که اندک اشاره و کنایه‌ای به یکی از قسمت‌های سرگذشت اشخاص هر داستان سراسر واقعه را در ذهن ایشان می‌انگیخته است.
اما جوانان این روزگار شاید مجال آن‌را نداشته باشند که همه این داستان‌ها را در متن اصلی که اغلب شاهکار بزرگان نظم و نثر ماست بخوانند و به‌این سبب غالبا از ادارک اشاراتی که در شعر به سرگذشت این اشخاص داستانی می‌شود عاجز می‌مانند و آن لذتی را که در این‌گونه اشارات و کنایات هست در نمی‌یابند.

به این سبب بیم آن است که یک‌باره رشته ارتباط نسل حال و آینده ایران با میراث گران‌بهای کهن گسسته شود و گنجینه پر ارزش ادبیات فارسی بی‌وارث بماند.
مولف این مجموعه در انشای داستان‌ها کوشیده است که در عین مراعات سادگی و روانی تا آنجا که میسر بوده شیوه تعبیر متن اصلی را نیز نگه دارد و خصوصیات بیان شاعر و نویسنده را نشان دهد.

تشبیهات و استعارات و تعبیراتی که در طی هر داستان آمده غالبا ماخوذ و منقول از متن اصلی است که مورد تلخیص قرار گرفته و این روش به قصد آن اتخاذ شده است که خواننده در ضمن خواندن خلاصه هر داستان اندکی نیز با اصلوب بیان سراینده یا نویسنده آن آشنایی حاصل کند.