توضیحات

سیخونک: مجموعه ی کاریکلماتور

کاریکَلِماتور نامی است که پرویز شاپور در سال ۱۳۴۷ بر نوشته‌های خود که در مجله‌ی خوشه به سردبیری احمد شاملو چاپ می‌شد گذاشت. این واژه حاصل پیوند «کاریکاتور» و حرف «ک» مخفف «کلمه» است.

به دید شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است عده ای هم این هنر نویسندگی را  نثر می دانند . بازی زبانی دارد تا بتواند گفتنی ها را دیدنی کند (تصویری) -طنز دارد. –کاریکلماتور از نظر معنایی ، صراحت دارد .

کاریکلماتور از چند معنایی واژه ها سود می برد. این عنوان ، معمولا از بدیهیات و روزمره ها و دم دستی هاست . سابقه ای در ادبیات کهن به عنوان یک ژانر ندارد . اما می شود نمونه هایی در نثر و نظم پیدا کرد .

-ایجاز از ویژگی های کاریکماتور است . -در این هنر نوعی نازک اندیشی مانند سبک هندی دیده می شود. -غافل گیری دارد که با غافل گیری شعری متفاوت است . -نوع لذت در کاریکلماتور با شعر متفاوت است .