توضیحات

انگیزه زبونی، دیدگاهی تازه درباره اسلام

ملت ایران در طول تاریخ خود، پیوسته و پیوسته با فرمانروایانی خودکامه سرو‌کار داشته است. فرمانروایانی که بر جان و مال و ناموس او مسلط بودند.

در چنان محیط‌هایی مردم ایران برای حفظ خود از آسیب خودکامگان یا ناخواسته دست به چاپلوسی و تملق می‌زدند و یا دهان‌ها را می‌بستند و در درون خود به داوری و اندیشیدن می‌پرداختند و رای نهایی را درون خود نگه داشته ولی این درون‌گرایی یک سود بزرگ داشت و آن این بود که مغز خود را به کار و فعالیت وامی‌داشتند و آنچه را که نمی‌توانستند بگویند، در دادگاه مغز و اندیشه خود به داوری آزاد می‌گذاردند و رای این دادگاه را می‌پذیرفتند. اجتماع به ظاهر خاموش بود ولی در دادگاه مغز مردم، غوغایی از انتقادها و اعتراض‌ها و پرخاش‌ها موج می‌زد.

در برار قتواهای ملاهای بی سواد ولی بی رحم و خودخواه هیچ اعتراضی بروز نمیکردو اوضاع به ظاهر آرام بود. همین آرامش به آخوند و ملا میدان میداد تا هر خرافه و یاوه و سخن پوچی که بر دهانشان می آمد بالای منبرها و در مدرسه های دینی بگویند. از خاموشی مردم استفاده کنند و بر حجم دروغ ها و سخنان بی پایه و روایات دروغ خود بیافزایند.