“کابوس “یک داستان مصور مطبوعاتی (کمیک استریپ) است .این داستان، نمایشگر نوعی تفکر بود که قهرمان آن بقای خود را در حذف دیگران می‌بیند و اندیشیدن را گناهی نابخشودنی می‌داند .

نگارنده اذعان می‌دارد” :در چنین تفکری لازم نیست کار خاصی انجام دهی تا دشمن باشی، نفس اندیشدن دشمنی است” .کابوس “از اشباحی می‌گوید که مظهر این تفکرند و ممکن است در هر جامعه‌ای که فرهنگ عطوفت و مدارا در آن استوار نشده باشد، ظهور کند”….کابوس “به عبارت دیگر وحشت از ناامنی است .ناامنی که از گسترش حذف به وجود می‌آید، هویت انسان‌ها را مسخ می‌کند، هنرمندان را به کاسه لیس تبدیل می‌کند یا گوشه‌نشین می‌سازد و یا در بدترین حالت از بین می‌برد .”