توضیحات
دربارهی اعدام
در مقالهی اعدام در ایران: از شمعآجین کردن بابیها تا دار زدن نوید افکاری، مریم فومنی به اختصار با استناد به مدارک و آمار موجود تاریخ اعدام را از زمان ساسانیان تا کنون ارائه میکند. این مقاله نشان میدهد که روند اعدام در ایران طی چندین قرن گذشته چگونه به مرور رو به کاهش داشت و چرا در چند دههی اخیر ناگهان ایران در صدر کشورهائی قرار گرفت که در آن شمار اعدام در ردهی بالاترین ارقام است.
فومنی در این مقاله از ارائهی آمار و ارقام فراتر رفته و خواننده را با انواع شکنجه، درد و رنج ناشی از اعدام (هم برای مجرم یا متهم و هم برای خانوادهی آنها)، و دلائل سیاسی، مذهبی، و اجتماعی اعدام آشنا میکند. از گزارشهای اعدامهای خودسرانه، مخفی، بدون روند قانونی، و گاه به صورت قتلهای سیاسی که بگذریم، فومنی تصویر دیگری از اعدام افرادی که در هنگام ارتکاب جرم (اگر واقعاً جرمی اتفاق افتاده بوده باشد) کودکانی بیش نبودند ترسیم میکند که معضل قانونی بودن این مجازات دردآور را دو چندان میکند. او مینویسد:
بر اساس آمارهای عفو بینالملل از سال ۱۳۶۹ تا کنون ایران همواره بالاترین آمار اعدام کودکان بزهکار را داشته است. بسیاری از کشورهایی که آمار اعدام بالایی داشتند، از جمله یمن، چین و ایالات متحده آمریکا، در سالهای اخیر مجازات اعدام برای کسانی را که در زیر ۱۸ سالگی مرتکب جرم میشوند لغو کردند. در ایران کودکان بزهکار زیر ۱۸ سال اعدام نمیشوند. آنها بازداشت و به زندان منتقل میشوند و پس از رسیدن به ۱۸ سالگی حکم اعدامشان اجرا میشود.
دیدگاهی دارید؟