توضیحات

 نقدی بر عرفان و صوفیگری

فرهنگ ایران با تمام زیبایی هایش به شدت «عرب زده»، «صوفی زده»، «خرافات زده» و «غرب زده» است. فرهنگ و ادب سرزمین ما از این آفت های بزرگ به شدت رنج می برد و آلودگی ها و پلیدی های بسیار دارد. صوفی گری در ایران «اسلامی» در آغاز واکنشی بود «ایرانی» در براربر گفتار، رفتار و کردار اعراب و آغاز مخالفت با کیش و آیین تازیان.

بسیاری از صوفیان راستین ایران در طول تاریخ دوران پس از اسلام به بزرگترین و سرسخت ترین دشمنان فقها و علمای اسلام تبدیل شدند و به رسواسازی ملایان و زاهدان پرداختند.

همین صوفیان بودند که می گفتند «دین و مذهب سد راه حقیقت است» «قرآن و رسول خدا هردو حجابند» «ولی که علم سر دارد از نبی که علم وحی دارد برتر است» «برای ارتباط با خدا نیاز به رسول و امام نیست» و بسیاری از گفته های دیگر که بسیاری از اصول دین اسلام را پوچ و بی پایه اعلام می کرد.