توضیحات

نیم نگاهی به رفتگان راه شعر نو

قتی شعرهای نیما را می خوانید تصویرهای بدیع، واژگان نه چندان آشنا و فضاهای تازه توجه تان را جلب می کند. نیما بسیاری از قالب های شعر کلاسیک را آزموده، نوآوری های مهمی کرده اما از میان تجربه های فراوانی که در شعر کلاسیک و نو انجام داده، فقط تعداد اندکی موفق از آب درآمده اند.

از نیما بیش از ۲۰۰ شعر برجای مانده که بسیاری از آنها در روزگار خود جایگاه به سزایی داشته اما اکنون فقط تعداد اندکی، شاید فقط ده شعر فرسایش زمان را تاب آورده و بقیه همه کنار گذاشته شده اند. اینجا به مهمترین شعرهای نیما نگاه می کنیم. شعر معروف افسانه به کنار ، نیما در شعر “وای بر من” که در سال ۱۳۱۸ سروده تصویر مهمی ارائه می کند:
“به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را”