توضیحات

دو کاپیتان (جلد ۱)

از متن کتاب:
حیاط وسیع و کثیف و خانه های کوتاه و کوچکی را که دورشان دیوار کشیده بودند، بیاد دارم. بین حیاط و رودخانه فاصله ای نبود. و در فصل بهار که آبهای بهاری فروکش می کرد، در کف حیاط مقدار زیادی تخته شکسته و گوش ماهی و گاهی چیزهای خیلی جالب دیگر باقی می ماند. مثلا روزی یک کیف پر از نامه پیدا شد. بعد جریان آب جسد پستچی را هم به طرف خشکی آورد و با احتیاط روی ساحل انداخت.

جسد که متعلق به مرد جوان موبوری بود، به پشت افتاده و دستهای آن طوری روی سرش قرار گرفته بود انگار صاحبش می خواست با دست جلوی نور خورشید را بگیرد. کت مخصوص نامه رسان ها که تن جسد بود، تکمه های براقی داشت. لابد پستچی قبل از آخرین ماموریتش تکمه ها را با خاکه گچ برق انداخته بود. کیف پستچی را پاسبان محل از ما گرفت و نامه ها را که کاملا خیس خورده و قابل استفاده نبود، عمه داشا به خانه اش برد.

اما همه نامه ها خیس نخورده بود. کیف چرمی پستچی نو بود و درش به خوبی بسته میشد. از آن پس عمه داشا هر شب یکی از نامه ها را برمی داشت و آن نوشته ها را برای من و گاهی هم برای ساکنین خانه های حیاط می خواند…