توضیحات

این کتاب به توضیح درباره سرقت آثار تاریخی کشور و تخریب آثار و محوطه های باستانی ایران توسط جاعلین و مامورین دانشگاه های غرب، به خصوص دانشگاه شیکاگو می پردازد، جاعلینی که نام ایران شناس، باستان شناس، مرمت کار و … را یدک کشیده اند.
حضور باستان‌شناسان اروپایی و امریکایی در ایران و کاوش در محوطه‌های باستانی به دوره قاجار و اوایل پهلوی بازمی‌گردد. شوش، تخت‌جمشید و دامغان جزء نخستین محوطه‌های باستانی بود که طی قراردادهای امضاء شده میان پادشاهان وقت قاجار و باستان‌شناسان اروپایی و آمریکایی مورد کاوش قرار گرفت.

نگارنده در کتاب حاضر با پرداختن به نخستین قراردادها و ورود نخستین باستان‌شناسان غربی به ایران در عصر قاجار ـ که این امتیاز نخست به فرانسوی‌ها داده شده بود ـ تلاش دارد تا با بررسی اسناد موجود در وزارت امور خارجه آمریکا و همچنین اداره کل اسناد و بایگانی ملی آمریکا از مسائل پشت‌پرده حفاری‌ها در ایران و نتایج آن خبر دهد.

وی با بررسی این منابع اعتقاد دارد که بسیاری از باستان‌شناسان غربی، که امروزه نام آنها بسیار پرآوازه گشته، در آن زمان به تاراج گنجینه‌های باستانی ایران و انتقال آن به موزه‌های اروپایی و آمریکایی مبادرت ورزیدند. کسانی هم‌چون آرتور پوپ، ارنست هرتسفلد، اریک اشمیت و… جزء این افراد هستند.

مطالب کتاب به صورت مستند تدوین شده و با نامه‌نگاری‌ها و اسناد و بیانیه‌های موجود در خصوص حفریات و نتایج آنها و امتیازهای داده شده همراه است.