اسطوره‌ها بازتاب روان مردمان باستان‌اند و هنر در این عصر از آن‌جا بردمیده است که روان آدمی را تسلی دهد. از این‌راه، می‌توان مرجع این هردو را یکی انگاشت و یا حتی گامی پیش‌تر رفت و هنر را از زبان بیان اسطوره‌ها پیش از اختراع نوشتار دانست.

این نوشتار حرکتی است که گاه از اسطوره آغاز شده و به هنر منتهی می‌شود، در حالی که گاه هم از هنر آغاز شده و به اسطوره منتهی می‌شود. گاه در پی آن برمی‌آید که روایت اسطوره‌ای پس و پشت یک اثر هنری را کشف کند و گاه بر آن می‌شود که مشخص کند یک روایت اسطوره‌ای چگونه در قالب یک اثر هنری متجلی می‌شود.