«آگوستین قدیس» (۳۵۴-۴۳۰) از تأثیرگذارترین فیلسوفان و اندیشمندان مسیحیت در دوران باستان و اوایل قرون وسطی محسوب می‌گردد. او از شکل دهندگان سنت مسیحی غربی (کاتولیک و پروتستان) به حساب می‌آید.

«اعترافات یک گناه‌کار» که توسط مرضیه خسروی ترجمه شده است، به عنوان زندگینامه فلسفی- اعتقادی وی شناخته می‌شود. در بخش اول این کتاب می‌خوانیم: «کسی هست که بتواند از عهده شکر و ثنای خداوندگار برآید، چه شکوهمند است قدرت او. چه بی‌پایان و غیرقابل درک است حکمت او، خداوندا، آدمی یکی از آفریده‌های توست و طبیعتش مایل به پرستش تو.

او بار سنگین مرگ را بر دوش می‌کشد، که نشانه‌ای است از معصیت خویش، تا همیشه در یاد داشته باشد که تو غرور و تکبرش را تاب نمی‌آوری. و با این وجود، ازآنجا که او جزئی از مخلوقات توست، شوق ستایش تو را در سر دارد. اندیشه‌ی تو چنان در اعماق وجودش خانه نموده که راضی نمی‌شود مگر به ستایش تو، زیرا تو ما را از بهر خود پرداخته‌ای و قلوبمان روی آرامش نمی‌بینند تا آنگاه‌که در تو آرامش یابند.

آنان که در پی خداوندگارند برای مدح و ثنایش فریاد برمی‌آورند، زیرا هر آن‌کس که در جستجویش باشد او را خواهد یافت، و آنگاه‌که او را بیابد به پرستی‌اش همت خواهد گمارد. من نیز با توسل به ذکرت در جستجوی توی هستم خدایا، و آنگاه‌که دست به دعا برمی‌دارم که تو ایمان دارم، زیرا رهبرانی داشته‌ایم که ذکر تو را برایمان خوانده‌اند. این ایمان من است که تو را می‌خواند، خدایا، همان ایمانی که خودت به من موهبت نمودی و آن را به واسطهی قدرت پسرت در من زنده گردانیدی، همان پسری که در قالب انسان درآمد، و کشیشان جانشینان اویند…»