توضیحات

علی سهیلی

از متن کتاب:
همانطور که شاه در دربار قدم میزد، از پشت عمارت که پیچید، مردی سی و چهار پنجساله مرتب و خوش لباسی را سینه به سینۀ خود دید که تعظیم طولانی ولی موقری به جا آورد و مودب به دیوار چسبید.
– تو کیستی؟ اینجا چه میکنی؟
– قربان بنده علی سهیلی معاون وزارت راه. به بنده خبر داده اند تا به جای آقای کاظمی وزیر راه که مریض است در جلسه هیئت وزراء تشریف حاصل کنم.
شاه سری تکان داد و یک نگاه خریدار دقیق به سراپای این جوان خونسرد معقول انداخت و گفت: بسیار خب، برو
تبسم موفیقت آمیزی لبهای نازک تو رفته سهیلی را بیشتر تو برد و پیشامد را کاملا موافق تدبیر خود دید. زیرا با دقت تمام پیش خود حساب کرده بود که امروز باید از این فرصتی که مدتها انتظارش را می کشیده حداکثر استفاده را بکند و پایۀ محکمی برای پله های بعدی آمال و آرزویش جا بگذارد…