توضیحات

در این کتاب، خاطرات و سرگذشت نامه “بریل مارکهام” (۱۹۰۲ – ۱۹۸۶) خلبان زن انگلیسی از زبان خود وی روایت شده است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: “…. پیامی که مرا به “نونگ و” می‌خواند در حوالی ساعت یک صبح از باشگاه موتایگ به کلبه کوچکم واقع در بیشه اوکالیپتوسی رسید، که در همان حوالی بود.

پیام مختصر بود و از من می‌خواست بی درنگ کپسول اکسیژن را برای معالجه یکی از معدنچیان طلا که در اثر بیماری ریوی مشرف به مرگ بود با هواپیما به قرارگاه برسانم. امضا کننده پیام نامی بود که من هرگز نشنیده بودم و یادم هست که نوعی خوش بینی رقت‌انگیز در ارسال این پیام سراغ کردم زیرا تنها راه رسیدنش به من از طریق تلگرافخانه موانزا بود، که قریب به صد میل با محل فاصله داشت و معمولا با پیک‌های مخصوص ارسال می‌شد.

این پیام سه روزی بود که در راه بود و مردی که نیاز به اکسیژن داشت بی‌شک در این مدت مرده بود، یا نه اراده‌ای مافوق بشری برای زنده ماندن از خود بروز داده بود….”.