«تصویر عفیف زن در نگارگری اسلامی، برآمده از کرامت و منزلتی است که وجود زن در تفکّر اسلامی به آن شناخته می‌شود. نگارگران ایرانی همچنون ادیبان این سرزمین، وجود زن را که مظهری از جمال الهی به نحو اخص در این عالم است، محملی برای بیان مغازلات خود با پروردگار عالم دانسته و به زبان مجاز، او را تمثیلی از لطف و صفای معبود برشمرده‌اند.» کتاب حاضر پژوهشی در خصوص نگاه نگارگران قدیم به موضوع تصویر زن است.

در این اثر، ویژگی‌های تصویری زنان در نگاره‌ها، از جوانب مختلف بررسی شده است. نویسنده به بررسی ویژگی‌های معنوی زنان نمونه از منظر اسلامی، عرفانی و ادبی پرداخته و بر مبنای آن، بیان می‌کند که چگونه ویژگی‌های ظاهری و باطنی به نمایش درآمده از این زنان در نگاره‌های اصلی تاریخ نگارگری ایران، این اوصاف را بازنمایی کرده است.