توضیحات
این کتاب، از آثار کهن مربوط به تنجیم است که ظاهرا بر اساس نجوم ایرانی و با عنایت به اسطوره‌ها و حکایات عصر، در زمان ساسانیان، سامان یافته است. در ادبیات تنجیمی چنین حکایت می‌شود که تنکلوشا، پس از سازمان آن در ایران و لابد به فارسی میانه (پهلوی) به زبان سریانی، و سپس در دوره‌ی اسلامی به عربی ترجمه شده و منبع اطلاع بسیاری از ادبیات تنجیمی بعد از خود بوده است.
در کتاب، نخست مباحثی در زمینه‌ی اثبات طلسمات، کیفیت استعمال طلسم و منفعت آن، و علل پنهان داشتن این علم از عوام، مطرح گردیده و سپس درجات مختلف صور فلکی بازگو شده است.
گفتنی است کنون نسخه‌ای از ترجمه‌ی سریانی این کتاب شناخته نیست، ولی از ترجمه‌ی عربی و نیز ترجمه‌ی فارسی آن که هر دو کاملا با هم مطابق هستند نسخه‌هایی در دست است.
نگارنده در کتاب با پیش‌گفتار مفصل نگارنده (مصحح)، معانی واژگان و عبارات و اصطلاحات متن، و مدخل منظوم اثر “عبدالجبار خجندی” (رساله‌ای در احکام نجوم، منظوم به سال ۶۱۶ ه ق) همراه است.
دیدگاهی دارید؟