کتاب تن بارگی در عصر صفویه اثری است از زهره روحی به چاپ انتشارات انسان شناسی ایران.

در هر عصر از دوران زندگی بشر جوامع انسانی دارای چهار بعد اساسی یعنی: بعد خویشاوندی، بعد سیاسی، بعد اقتصادی و بعد دینی بوده و هر یک از این ابعاد در اشکال مختلف نمود پیدا کرده اند. در اثر حاضر به دو حوزه سیاست و خویشاوندی (به تعبیر دقیق تر روابط جنسی) و تقاطع مشخص آن ها در اصفهان دوران صفویه پرداخته شده و با بهره گیری از اسناد و مدارک معتبر واکنش های میان این دو حوزه و شرایط اجتماعی آن عصر روشن گشته است. نویسنده با رویکردی پدیدار شناسانه نشان داده که چگونه سازوکارهای ثروت اندوزی و لذت جنسی در دوران فروپاشی نظام سیاسی و اجتماعی به هم پیوند خورده و در حقیقت اثری را شکل داده که می توان آن را در حوزه تاریخ فرهنگی بدن طبقه بندی کرد.

به هر حال در چنین موقعیتی امر زاد و ولد به عنوان عنصری زائد در لذت طلبی دیده می شود. اما چنانچه دیده شد، تن کامگی، از موقعیت تفریح قلمرو روزمره فراتر می رود و عهده دار نقش سیاسی می شود (همان وضعیتی که آن را هدفمند و عقلانی جلوه می دهد). در حین تولید و بازتولید همین فرهنگ است که فی المثل با زنانی سقوط کرده در کالبد صرفی مواجه می شویم که صرفا در مقام «تولید کام جویی»، و نه «تولید مثل»، در حرمسرای شاهی به مثابه «کالایی نفیس» جا داده شده بودند. گاه برخی از این زنان تمنیاتی سیاسی در سر می پروراندند. و آرزویی جز این نداشتند که در رقابت با همسر نخست شاه که صاحب فرزند اوست یا سایر معشوقه ها بیشتر و تواناتر، به شاه و قدرتش نزدیک شوند. در اینجا تن کامگی، دیگر رویکردی اقتصادی (فی المثل به منظور پر کردن خزانه شاهی در قلمرو روزمره) ندارد، بلکه گرایش و رویکردی سیاسی به خود می گیرد؛ نزدیک و سهیم شدن ولو ناچیز، از امکانات قدرت شاهی؛ که مسلما به دلیل چنین خواستی،تمامی رقابت ها و کشمکش های سیاسی و درونی آن را با خود خواهد داشت؛ منظور کشمکش هایی است که در برابر همین خواست، از سوی سایر معشوقه های شاه دیده می شد.