میلان کوندرا (Milan Kundera) یکی از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر اروپا، و کتاب جشن بی‌معنایی (The Festival of Insignificance) یکی از برترین آثار اوست. این رمان فلسفی را به حق باید شاهکاری پست مدرن نامید که در آن، عدم قطعیت که از درونمایه‌های بنیادین رمان است، به تمام اجزا و عناصر داستان تسری یافته است. به واقع، میلان کوندرا در این اثر بیش از هر کتاب دیگرش، به دنیای استاد و نویسنده‌ی محبوب خود، دنی دیدروِ فرانسوی نزدیک شده است.

پیرنگ رمان جشن بی‌معنایی بر پایه‌ی ارتباطات چهار دوست میانسال به نام‌های آلن، رامون، داردلو و چارلز شکل گرفته و پیش می‌رود. اثر از چندین و چند اپیزود کوتاه تشکیل شده که در هر کدام از آنها، یکی از شخصیت‌ها را در کانون روایت می‌بینیم. با این همه، تمام خرده‌روایت‌های کتاب، از منظری حول راوی داستان می‌گردند؛ راوی‌ای بعضاً بذله‌گو، که حجم اظهار نظرها و مداخله‌هایش در روند روایت، ما را مجاب می‌کند که او را نیز یک کاراکتر در نظر بگیریم.

این کتاب نیز همچون سایر آثار درخشان نویسنده، صرف نظر از وجوه فلسفی پررنگی که بدان اشاره رفت، از سویه‌های سیاسی، اجتماعی و تاریخی‌ نیز آکنده است. این سویه‌ها را، خصوصاً بیش از هر جا در بخش‌هایی از داستان می‌بینیم که در آنها خوشگذرانی‌های استالین، دیکتاتور مخوف شوروی سابق، با زبانی کمیک نقل و روایت شده است. (می‌دانیم که زادگاه میلان کوندرا مدت‌ها اسیر دست نظام کمونیستیِ ویرانگری بود که خط خود را از سردمداران روس در شوروی می‌گرفت. امری که در آن زمان نویسنده‌ی چک را بدل به منتقدی تمام‌عیار نموده بود.)

بیش از این سخن گفتن درباره‌ی اثر حاضر فرصتی فراخ‌تر می‌طلبد؛ بنابراین بی‌ اتلاف وقت بیشتر، شما را به حضور در جشن بی‌معنایی دعوت می‌کنیم.