این کتاب رساله‌ای فلسفی نوشته فیلسوف بریتانیایی، استوارت میل در سال ۱۸۵۹ میلادی است. این رساله برای خوانندگان در زمان خود درون‌مایه‌ای تندورانه داشت. زیرا از اخلاق فردی پشتیبانی کرده و بر رهایی اقتصادی از دولت تأکید می‌کند. در این رساله، نویسنده یکی از پیچیده‌ترین مفاهیم فلسفی یعنی آزادی را مورد مطالعه قرار داده و کوشیده‌است حدود آزادی فردی و اصول آن را روشن سازد و رابطه آن را با قدرت و سلطه اجتماع نشان دهد. او در این کتاب با طرح این نکته که حتی «حکومت اکثریت می‌تواند به دیکتاتوری اکثریت منجر شود»، بر اهمیت حفظ  آزادی فردی تأکید می‌کند. این نظریه‌پرداز انگلیسی که به دو مکتب لیبرالیسم و فایده محوری برای فعالیت انسان  اعتقاد داشته، دامنه اختیارات حکومت را «محدود به حفاظت افراد در برابر تعدی دیگران به آزادی‌های او» می‌داند، و استفاده از قدرت حکومت در محدودسازی اراده فرد را در جایی که مزاحم آزادی‌های دیگری نیست رد می‌کند.

بسیاری از نکاتی که او در نقد جامعه آن روز انگلستان در مورد حقوق مردم به ویژه اقلیت‌ها و مخالفان متذکر شده – از جمله حق زنان در مشارکت‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی- امروز در قوانین این کشور اِعمال شده‌است. استوارت میل بر این باور بود که پیشرفت سیاسی و اجتماعی یک کشور و بهتر شدن وضعیت و شهروندان آن، تنها در صورت دست یافتن یکایک مردم به آزادی امکان‌پذیر است.