توضیحات

این کتاب که در سال ۱۳۵۶ منتشر شد سفرنامه ای است از آقای دولت آبادی به دیار بلوچستان و مسائل مختلفی که می بیند موشکافانه بررسی می کند .ومی توان گفت یکنوع کتاب جامعه شناختی نیز می باشد . شاید همانند کتاب اورازان جلال آل احمد .
در قسمتهایی از خودش و دوران کودکی و فقر و تهیدستی خانواده خود می گوید . مانند این قسمت :
مرا با فقر دیدار کهنه بوده است . کهنه ، به همان کهنگی دیدار مادرم . به همان کهنگی خطوط چهره و چین های ژرف پشت ابروان پدرم . ….این است که فقر ، همچنانکه کهنه است ، همواره تازه است . زیرا جلوه گاه فقر ، آدمی ست و در اوست که فقر نمود می یابد ، و او پیوسته و گوناگون و همیشه نوچهره است .

به گمانم تالستوی بزرگ عبارتی در این مضمون دارد که : فقر به تعداد مردم فقیر ، شکل های گوناگون دارد .