توضیحات

کتاب داستان دختری را روایت می کند که یکجا بند نیست و همواره در حال گریختن است. او در این گریزها همه جا خواننده را با خود برده و گوشه های مختلف فرانسه را به او نشان می دهد.

«تصمیم می گیرم مثل ادمی که از صخره ای به صخره ای دیگر می پرد تا از رودخانه ی ژرفی بگذرد ، از ثانیه ای به ثانیه ای دیگر بروم.» او به هر جا که میرود نامی جدید برای خود بر می گزیند ودر تلاش است تا هر زمان خود را از استیلای جبری محیط پیرامونش برهاند.

خود او می گوید:«اسمها هستند که ترس ایجاد می کنند. اشیاء بدون اسم هیچ چیز حتی شیی هم نیستند.» بوبن در دیوانه بازی با دقتی هنرمندانه جزئیات زندگی را به تصویر کشیده و ماجرای زندگی آدم مدرن را از درون آن بیرون می کشد.

نوشته های بوبن سرشار از موسقی و آهنگ اند و با هم آمیزی ادبیات و هنر در داستانهایش معجونی آفریده که مخاطب را از ابتدا تا به انتها با خود به رقص آورده و لحنی شاعرانه به کلامش می دهد.

بوبن خود معتقد است: «نوشتن یعنی سراییدن آواها.»برای همین است که موسیقی باخ و موستارت را در تمام صفحه های کتاب می توان شنید…