توضیحات

مارک گاسیوروفسکی در اینجا رابطه ای را که در دوران شاه متأخر، محمدرضا پهلوی، بین ایالات متحده و ایران وجود داشت بررسی می کند و تأثیرات این رابطه را بر سیاست داخلی ایران ارزیابی می کند. گاسیوروفسکی استدلال می کند که با تقویت رژیم سرکوبگر شاه در دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰، روابط متقابل ایالات متحده و ایران به طور غیر مستقیم به تحقق انقلاب ایران کمک کرد.

در طول سالهای۱۳۵۷ – ۱۳۲۰چه استراتژی هایی بر سیاست خارجی ایران حاکم بوده و این استراتژی ها چه تاثیری بر روابط ایران با کشورهای دیگر به ویژه قدرت های بزرگ داشته است؟
عاملی که باعث می شد ایرانیان به این استراتژی توجه کنند ضعف دولت ایران در مقابل دو قدرت بزرگ زمان یعنی انگلیس و روسیه – شوروی بود.

روشنفکران ایران برای بیرون رفتن از سلطه این دو کشور،تز نیروی سوم را مطرح کردند.
نیروی سوم در واقع کشوری بود که از قدرت آن جهت کاهش نفوذ و مهار سیاست دو کشور انگلیس و شوروی استفاده می شد.
این قدرت می بایست دارای چهار ویژگی باشد:

۱٫ اهداف استعماری در ایران نداشته باشد
۲٫ قدرت و توان کافی برای ایجاد تعادل بین دو کشور دیگر داشته باشد
۳٫ به حضور در ایران علاقهمند باشد
۴٫ دو کشور شوروی و انگلیس نیز نسبت به آن دشمنی نداشته باشند.

امریکا در ابتدا همه این ویژگی ها را داشت .این استراتژی در زمان رضاشاه هم وجود داشت،رضاشاه سعی می کرد از طریق نزدیکی به آلمان،نفوذ و قدرت شوروی و انگلیس را کم کند ولی با شروع جنگ جهانی دوم این استراتژی او ناکام ماند.در طول جنگ این استراتژی ادامه یافت و امریکا جایگزین آلمان شد.

فهرست

دولت و جامعه
سیاست دولت دست نشانده
سیاست ایران در سده نوزدهم
سقوط مصدق
اهمیت کودتای ۱۹۵۳
ریاست جمهوری ترومن و اختلاف ایران و انگلیس
و …