هر سال خانواده‌های نپالی حدود دوازده‌هزار دختر را به‌عمد یا از روی ناآگاهی، به فاحشه‌خانه‌های هندوستان می‌فروشند. بر اساس تخمین وزارت امور خارجه امریکا سالیانه تقریباً نیم‌میلیون کودک برای تجارت جنسی در سراسر دنیا قاچاق می‌شوند.

برای تحقیقاتم در نگارش کتاب «فروخته‌شده»، به‌دنبال ردپای بسیاری از دختران نپالی رفتم که از روستاهای دورافتاده به مناطق بدنام کلکته برده شده‌اند. با بسیاری از مددکاران هندی و نپالی مصاحبه کردم که این دختران را از فاحشه‌خانه‌ها نجات داده‌اند و برایشان امکانات خدمات پزشکی، آموزش شغلی و کار فراهم کرده‌اند تا بتوانند به آغوش جامعه برگردند. ولی مصاحبه با خود این دخترکان نجات‌یافته برایم از همۀ تجربه‌هایم عجیب‌تر و الهام‌بخش‌تر بود. آنچه بر این زنان جوان رفته است، تجربه‌ای است که اکثر افراد آن را وحشتی غیرقابل وصف می‌خوانند. ولی آن‌ها باوقار و بی‌پرده از آنچه بر سرشان رفته سخن می‌گفتند.

برخی از این زنان به روستاهای دوردست می‌روند و خانه به خانه با تعریف خاطرات خود سعی می‌کنند که به مردم آگاهی بدهند که چه بر سر دخترکانی می‌آید که خانه و کاشانۀ خود را با غریبه‌ها ترک می‌کنند به امید شغل‌های بهتر. برخی از آن‌ها، حتی زنانی که گرفتار ویروس HIV شده‌اند، در مرز نگهبانی نپال و هند نگهبانی می‌دهند تا دخترکانی که بدون والدین خود سفر می‌کنند شناسایی کنند. و برخی با قاچاقچیانی که آن‌ها را فروخته بودند، در دادگاه مواجه می‌شوند، جایی که مجبور می‌شوند بر علیه پدران، برادران، شوهران و دایی‌های خود حرف بزنند، کسانی که آن‌ها را به مبالغی بسیار کم، حتی سیصد دلار، فروخته بودند. این کتاب به افتخار چنین شیرزنانی نگاشته شده است.