این کتاب که بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۷ در هتلی در پاریس نوشته شده است، برای نخستین بار در سال ۱۹۶۱ به چاپ رسید. داستان کتاب کسی نیست به سرهنگ نامه بنویسد (No One Writes to the Colonel) درباره سرهنگی پیر است که به همراه همسر بیمار خود زندگی می‌کند. آن‌ها وضعیت مالی خوبی ندارند و سال‌هاست که این پیرمرد بازنشسته شده و کهنه سربازی در جنگ هزار روزه است. به همین خاطر امید دارد که به خاطر حضور در جنگ داخلی و خدماتش از سوی دولت مقرری دریافت کند. وعده‌ای که خود دولت پانزده سال پیش به او داده بود و سرهنگ همچنان منتظر تحقق این موضوع است.

این زن و شوهر در یک روستای کوچک تحت حکومت نظامی زندگی می‌کنند و پسرشان نیز به خاطر پخش اعلامیه‌های سیاسی و ضددولتی کشته شده است. اما از پسرشان تنها یک خروس جنگی به یادگار دارند و نمی‌دانند آن را برای گذران زندگی بفروشند یا پرورشش بدهند.

گابریل گارسیا مارکز این رمان را زمانی نوشت که خودش نیز به خاطر بسته شدن روزنامه‌ای که در آن کار می‌کرد، مدتی در تنگنای مالی به سر می‌برد و حکومت نظامی، سانسور و استبداد بر کلمبیا حاکم بود. همچنین برخلاف سایر آثار مارکز، کتاب کسی نیست به سرهنگ نامه بنویسد در ژانر رئالیسم جادویی قرار نمی‌گیرد.

از دیگر ویژگی‌های جالب این داستان، نداشتن اسم و هویت برای شخصیت‌های اصلی است. نویسنده با تعمد این کار را انجام داده تا نشان دهد که شهروندان کلمبیا در آن دوران هیچ اهمیتی نداشته‌اند و مدام با سرکوب سیاسی، فقر و فساد اداری دست و پنجه نرم می‌کردند.

مارکز در کتاب خاطرات خود توضیح داده است که این رمان را از پدربزرگش الهام گرفته، چرا که او هم یک سرهنگ بوده و هیچگاه مستمری از سوی دولت دریافت نکرده است.

از روی رمان کسی نیست به سرهنگ نامه بنویسد فیلمی سینمایی به کارگردانی آرتورو ریپستاین ساخته شد. همچنین در سال ۱۹۹۳ نیز مارینا تسورتسومیا برای ساخت اثر خود از این کتاب اقتباس کرد.