توضیحات

رابرت هایزر” ژنرال چهار ستاره نیروی هوایی آمریکاست که در جریان انقلاب ایران با مأموریتی ویژه از سوی “جیمی کارتر”، رییس جمهور وقت آمریکا، در ماه های آخر پیش از سقوط رژیم پهلوی وارد ایران می‌شود.

وی مأموریت خود را چنین توصیف می‌کند که از جانب شخص “کارتر” دستور داشته است تا مقدمات حفظ انسجام ارتش را پس از رفتن شاه از ایران، فراهم سازد و ارتش را به ترک انقیاد به شاه و سپردن حمایت و تعهد نسبت به یک دولت غیرنظامی وفادار به آمریکا، به رهبری شاهپور بختیار وادار کند.

اما در روز اول مأموریتش که به دیدار سفیر آمریکا در ایران می‌رود، با دستوری حدید مواجه می شود. ” سولیوان” پیامی را که از ” سایروس ونس “وزیر خارجه آمریکا دریافت کرده بود به دستش می‌دهد.
” در پیام دستور داده شده بود تا تمام دستورات قبلی را نادیده بگیرم. به نظر می‌رسید که دیگر نباید طبق دستور مقرر با رهبران نظامی ایران تماس بگیرم. قرار شد تا اطلاع بعدی از واشنگتن کاری نکنم. مقدمه‌ی خوبی نبود. دریافتم که در واشنگتن وحدت نظر وجود ندارد. بدیهی بود که وزارت خارجه در مورد ایران نقطه نظر خاصی داشت و وزارت دفاع نقطه نظر دیگری ” .
طبق گفته‌ی “هایزر”، سفیر در مورد تغییر ناگهانی برنامه اظهار نظری نکرد اما ناراحت هم به نظر نمی‌رسید اما خود “هایزر” از شنیدن این خبر ” برزخ ” شده بود. ” هایزر” و ” سولیوان ” با هم گفتگو کردند اما این گفتگو نتیجه‌ای در بر نداشت. ” سولیوان ” معتقد بود ارتش ایران توان انجام کاری را ندارد و کار شاه تمام است و باید هر چه زودتر ایران را ترک می‌کرد و بختیارهم نمی‌توانست دولت تشکیل دهد.
هایزر می‌‎گوید: ” برای من عجیب بود که با دستور رییس جمهوری وارد ایران شدم که همه را وادار به حمایت از بختیار کنم، اما از نماینده‌‌ی رییس جمهوری شنیدم که بختیار قبل از آغاز بازی شکست خورده است. در حقیقت سفیر معتقد بود که باید بختیار را حذف کنیم و مسقیماٌ به سراغ بازرگان برویم “.