توضیحات
کتاب، چاپ دیگری است از کتاب “مسیحا (عیسی پسر انسان)” نوشته “جبران خلیل جبران” در بخشی از مقدمه کتاب آمده است: “خلیل جبران در این کتاب، مسیحایی را ترسیم می‌کند که خود آن را در خیال خویش زیسته است.
او در این کتاب، دردها و شادمانی‌های مسیحا را نقاشی می‌کند. جبران خلیل جبران، اعتقاد مسیحیان را در حق عیسا قبول نداشت او الوهیت عیسای ناصری را در همه چیز و همه کس می‌دید و آن را به مسیحا منحصر نمی‌کرد. او در کتاب عیسا پسر انسان، از زبان هفتاد و دو نفر سخن می‌گوید. آخرین این‌ها مردی است از لبنان.
این مرد، خود جبران است؛ کسی که در قرن بیستم زندگی می‌کند و کلیسا را به باد انتقاد می‌گیرد. در نگاه او اگر عیسای ناصری زنده شود، هیچ کدام از کلیساهای دنیا او را به عضویت نخواهند پذیرفت. آخرین مسیحی همان بود که مصلوب شد…”.
دیدگاهی دارید؟