توضیحات

از مقدمه کتاب:
هوشی مین که سخت زیر تاثیر انقلاب فرانسه بود، پس از انقلاب اکتبر، سوسیالیستی رزمنده بود. او عضو حزب کمونیست فرانسه، حزب کمونیست اتحاد شوروی و احتمالا حزب کمونیست چین بود. او بنیادگذار حزب کمونیست هندوچین، ویت مین، بود. زمانی دراز در مستمندی کارگران آفریقا و آمریکا سهیم بود و پا در زنجیر، در زندانهای “یون نان” به سر برد. او که ده بار از طرف دادگاههای استعماری محکوم شده بود، ده بار از مرگ گریخت.

ردای رهبانان و اونیفورم ارتش هشتم چین را به تن کرد و هنگامی که سرانجام قدرت را به دست گرفت که بدون دست یازی به زور خون آلود نگهداشتنی نبود، در برابر دو قدرت بزرگ غربی، ایستادگی کرد. کدام انقلابی دوران ما را جسارت آن بود که اینچنین سرسختانه از فرمان توانگران روی برتابد؟
هوشی مین نه یک لنین است و نه یک مائو. اگر نشانه نبوغی بر این جنگ شگفت انگیز ویتنام باشد، باید آن را در نزد “نگوین جیاپ” جستجو کرد و یافت. اگرچه هوشی مین در قلمرو نظری اختراعی نکرد، باز هم مبتکری بی همتا و مبلغی یگانه ماند…