توضیحات
راه‌ها و نه آثار، هایدگر درباره کار خود چنین می‌گفت و می‌کوشید که نه‌فقط آثار یونانیان بلکه آثار شاعران و اندیشمندان زبان خود را نیز ترجمه کند. به این معنا، اندیشه ذاتاً دیالوگ است و برای تحقق دیالوگ باید واژه‌هایی یافت و بازیافت …
زبان هایدگر، اگرچه باطناً نوعی دیالوگ است، واژگانی را نیز در بردارد که در کتاب حاضر سعی شده با فهمیدن آنچه خود او دوست داشت «مفاهیم بنیادین» بنامد، حدود آن‌ها مشخص شود.
ژان‌ماری ویس در این کتاب می‌کوشد به زبان هایدگر نزدیک شود و واژه‌ها یا به بیان خود هایدگر، «مفاهیم بنیادین»ِ این زبان را تبیین کند، البته نه با ترجمه صرف که از عهده چنین کاری برنمی‌آید، بلکه از طریقِ برقراری دیالوگی میانِ زبان فرانسه و زبان آلمانی، دیالوگی که از محدوده‌های یک زبان فراتر می‌رود و واژه‌ها را به روشنایی سرآغازینشان در «سرآغاز نخست»ِ اندیشه در یونان بازمی‌گرداند.
این دیالوگ زبان فرانسه را به «پاس‌دادن» میان زبان یونانی و زبان آلمانی وارد می‌کند و از این راه، تلاش می‌کند واژه‌ها و مفاهیمی را روشن کند که هایدگر برای اشاره به «فراگذار» از سرآغاز نخست اندیشه غربی به «سرآغاز دیگر» به کار می‌برد. این واژه‌نامه مفاهیم دوره‌های متفاوتِ کار فکری هایدگر را در بر می‌گیرد و می‌کوشد این مفاهیم را تا حد امکان با زبانی روشن اما دقیق به بیان آورد. زبان هایدگر، اگرچه باطناً نوعی دیالوگ است، واژگانی را نیز در بر دارد که در کتاب حاضر سعی شده با فهمیدن آنچه خودِ او دوست داشت «مفاهیم بنیادین» بنامد، حدود آن‌ها مشخص شود.
دیدگاهی دارید؟