سرگذشت ندیمه (The Handmaid’s Tale) عنوان رمانی مشهور به قلم مارگارت النور اتوود است که نخستین بار در سال ۱۹۸۵ به انتشار رسید. این اثر در واقع داستانی پادآرمانشهری و یادآور شاهکارهایی چون ۱۹۸۴ از جورج اورول و دنیای قشنگ نو از آلدوس هاکسلی است. در سرگذشت ندیمه‌ها ماجرای ظهور یک فرقه‌ی بنیادگرای مسیحی در آمریکا را دنبال می‌کنیم. فرقه‌ای که از طریق تولید رعب و وحشت و اقدام به ترور، قدرت سیاسی در ایالات متحده را به دست آورده، و نظامی جمهوری موسوم به گیلاد را در این کشور بنیان می‌نهد. اتوود با نگارش کتاب سرگذشت ندیمه، به واقع زنگ خطری برای نظام‌های دموکراتیک غربی به صدا درآورد، و تهدید هر دم فزاینده‌ی بنیادگرایی دینی را گوشزد نمود.

حال پس از چندین سال، او با کتاب وصیت‌ها (The Testaments) پرونده‌ی جمهوری گیلاد را از نو گشوده است. اتوود در این رمان که دنباله‌ای بر کتاب سرگذشت ندیمه محسوب می‌شود، بیشتر به حوادثی پرداخته که قبل از ایجاد حکومت گیلاد به وقوع پیوسته‌اند (البته بخشی از داستان هم به حوادث بعدی‌ای پرداخته که در کتاب اول ناگفته مانده بود). در واقع اتوود در اثر حاضر، بیش از هر چیز در پی روشن ساختن ابهاماتی‌ بوده که سرگذشت ندیمه در اذهان برانگیخته بوده است.

باری، درباره‌ی کتاب وصیت‌ها بسیار بیش از این‌ها می‌توان گفت و نوشت: مثلاً درباره‌‌ی جنبه‌های فمینیستیِ آن که نمودش را در سازوکارهایی می‌بینیم که سیاستمداران گیلاد برای حذف نظام‌مند زنان از صحنه‌ی اجتماع به کار می‌برند؛ و یا درباره‌ی سویه‌های سیاسیِ آشکار اثر که در اشاره به مابه‌ازاهای حقیقی کتاب در جهان خارج (که به گمان برخی، گروه‌های تندرو جناح راست آمریکا هستند) خود را نشان می‌دهد. و همچنین درباره‌ی بسیاری از مسائل فرمی و تکنیکی کتاب. با این حال، مجال مختصر ما در نوشتار حاضر اجازه‌ی بحثی مفصل در باب زوایای گوناگون این رمان بزرگ را نمی‌دهد. به همین خاطر بیش از این سخن را به درازا نمی‌کشانیم و مطلب حاضر را ضمن دعوت از یکایک شما به تهیه‌ی این شاهکار بی‌بدیلِ ادبیات کانادا، همینجا به پایان می‌بریم.