فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری معروف به شیخ عطّار نیشابوری یکی از عارفان، صوفیان و شاعران ایرانی بزرگ و بلند آوازه ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است

عطار در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور چشم به جهان گشود و در ۶۱۸ هجری در زمان حملهٔ مغول به قتل رسید

وی در نزدیکی دروازه  شهر به دست سربازان مغول کشته شد، علاوه بر این تمام آثار او سوزانده شد و آثاری که از او باقی مانده است تنها آثاری است که قبل از حملهٔ مغول، به شهرهای دیگر  برده شده بودند

روز ۲۵ فروردین در تقویم ایران روز ملی عطار است که هرساله در نیشابور، آرامگاه وی همراه برنامه‌ های عطارشناسی برگزار می‌شود؛ گلباران آرامگاه عطار، ارائه پژوهش ‌هایی در مورد این شاعر، نمایشگاه کتاب و خوشنویسی و شب شعر از جمله برنامه ‌هایی است که در این روز برگزار می‌شود

ای بتو پیدا شده جان و تنم

ای زنور تو شده ره روشنم

ای مه و خورشید عکس نور تو

من ز تو میخواهم این منشور تو

تا مرا راهی نمایی از رهت

زانکه آدم هست خاک درگهت

جزو و کل ذات تو میبینم همه

در دم آدم فکندی دمدمه

هفت گردون نقطه پرگار تست

عرش و کرسی غرقه انوار تست…

نسخه های دیگر اشتر نامه