او از بنیان‌گذاران انجمن نویسندگان شوروی بود و ریاست آن‌را از ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۴ برعهده داشت.

فادیف پس از رسیدن به ریاست انجمن نویسندگان شوروی گفت: «بوریس پاسترناک که مدافع ما نیست چه حقی دارد که از احترام ما برخوردار شود» و در همان دوران بود که روشنفکران در زیر پای توده‌های بی‌خبر از همه‌جا و روشنفکران بی‌استعداد سرخورده له می‌شدند. فادیف، سی سال بعد، سرانجام گفته‌های شاعران و نویسندگان سرکوب‌شده را درک کرد و از فرط نومیدی و ناباوری، پس از ابتلا به الکلیسم، در رنج و عذابی رقت‌انگیز خودکشی کرد.