توضیحات

پدرخوانده ای برای تاریخ

کتاب پدرخوانده ای برای تاریخ به نقد و بررسی آن بخش از تاریخ هرودوت می پردازد که درباره ایرانیان است.

نویسنده پژوهش خود را فراخوانی برای بازنگری تاریخ هخامنشیان «از آلایش های یکسونگرانه و پیرایش آن از بغض‌ها و کینه‌هایی» می داند که از کتاب هرودوت سرچشمه می‌گیرد.

این اشاره و فراخوان بدان علت است که بسیاری از محققان، روایت هرودوت درباره ایرانیان را آلوده به غرض‌ ورزی و ناراستی می دانند.

کتاب صوتی پدرخوانده ای دارای یک پیشگفتار و هشت بخش است.

نویسنده در پیشگفتار کتاب، از اوهام و افسانه‌هایی یاد می‌کند که تاریخ هخامنشیان را فرا گرفته است.

لزوم پیرایش آن خیال پردازی از تاریخ باستانی ایران، نگرش شیفته‌ وار اروپاییان به هرودوت و دیدگاه برخی از پژوهندگان ایرانی که همانند غربی ها یکسره ستایشگر هرودوت هستند، از دیگر موضوعاتی است که با خواننده در میان گذاشته می ‌شود..

زنگار دروغ بر چهره تاریخ پر شکوه ما:

متاسفانه آنچه امروز از پر افتخارترین دوره تاریخی ایران زمین شاهنشاهی هخامنشی ، در دست ما و مردم جهان است، روایتی سرشار از ناراستی، ساخته و پرداخته دروغ نگاران یونانی ورومی است.

در طول بیست وپنج قرن از پیدایش تمدن یونانی، بن مایه اساسی نوشتارهای غربیان، شناساندن تمدن یونانی به عنوان یک تمدن خودساخته ، اصیل و بدور از هرگونه وام گیری از دیگر ملتها و تمدنهاست.

گویی هنرو فلسفه و سیاست و تمام آنچه که نمادهای یک تمدن بزرگ به حساب می آیند به یک باره در سرزمین یونان سر بر آورده و هیچ پیشینه ای در میان دیگر اقوام نداشته است.

یونانیان دولت شهرهای کوچک خود را اساس تمدن بشری دانسته و بنیانگذاران بزرگترین تمدن های هم عصر خود را بربر و وحشی می خوانده اند.

در شیوه به بزرگنمایی هنرو فرهنگ و یا حتا رزم و جنگ آوری خود پرداخته و چهره دیگر تمدنهای بزرگ تاریخ (و بیش از همه تمدن ایرانی) به انواع کاستی ها و کژی ها آلوده اند.

این واقعیت شیوه رایج تاریخ نویسی در یونان باستان بوده است و شوربختانه آثار نوشتاری آنان تا چندی پیش تنها سرچشمه استنادهای تاریخی به شمار می رفت!

نمایاندن تمامی شرقیان و بویژه ایرانیان در سیمایی بی تمدن ،عقب مانده ، خودکامه و مستبد ازسویی و ستایش های تهوع آور از شکوه و بزرگی تمدن یونانی از سوی دیگر، قالب تکراری و منزجر کننده ای است که در بیشتر جستارهای تاریخی نگاشته شده به دست پژوهشگران غربی به چشم می خورد.

دردآورتر اینکه، بسیاری تاریخ نویسان و مترجمان ایرانی نیز این یاوه ها را حقیقت ناب انگاشته و با برگردان چنین نوشتارهایی به پارسی، اندیشه و روان جوان ایرانی را که میراث دار فرهنگ و تمدن بزرگ آریایی است، به زنگار دروغ نگاری یونانیان و فرزندان غربی آنان می آلایند.