توضیحات

جان گابریل بورکمن

«جان گابریل بورکمن» روایتگر زخم‌هایی است که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت؛ چراکه آثار آنها بعد از مدت‌ها نیز برجای خواهد ماند. زنی که بعد از آزادی همسرش از زندان، دیگر حاضر نیست با او در یک مکان زندگی کند. مردی که محکوم به تنهایی می شود و فرزندی که بعد از ازدواج، به بهانه ی استقلال و از بین بردن وابستگی‌ها به سفر می‌رود. اِلا رنتهایم و گونهیلد بورکمن خواهران دوقلو بودند. روزی الا به دیدن خواهر خود می‌رود و از او می‌خواهد تا اِرهارت، خواهرزاده‌اش، را نزد خود ببرد و نام خانوادگی خود را بر او بگذارد…. … او برای انجام این تصمیم مدتی را نزد آنها ماند. خانواده ی بورکمن ۱۳ سال پیش، به سبب اختلاسِ جان گابریل بورکمن، همسر گونهیلد، ورشکست شدند و در این مدت ارهارت کوچک نزد خاله‌اش (الا) پرورش پیدا کرد. الا در یک حراج ملکی را می‌خرد و آن را در اختیار گونهیلد می‌گذارد تا روزگار خود را بگذراند. این موضوع گونهیلد را آزار می‌دهد و او به خاطر این ننگ، هر روز شکسته‌تر از قبل می‌شود. او نمی‌تواند با این موضوع کنار بیاید؛از این‌رو پس از آزادی همسرش تصمیم می گیرد تنها زندگی کند. بنابراین او در طبقه‌ی پایین خانه و جان گابریل در طبقه‌ی بالا، در مهمان‌خانه، به تنهایی زندگی می‌کنند. جان از صبح تا شب در اتاقش قدم می‌زند و تنها دوست او، ویلیام فولدال پیر است که به دیدارش می آید. ازطرفی ارهارت به دختر فولدال درس پیانو یاد می‌دهد تا به این شکل محبت او را جبران کند. دختر فولدال نزد زنی به نام خانم ویلتون زندگی می‌کند و ارهارت بالأخره با خانم ویلتون که مادرخوانده ی فریداست، ازدواج می کند. این موضوع جان و گونهیلد را بسیار ناراحت می‌‌کند و ارهارت برای رها شدن از این اتفاق و به بهانه ی جوانی و استقلال، به همراه همسرش به سفر می‌رود. مختصری درباره نویسنده : هنریک یوهان ایبسن (زادهٔ ۲۰ مارس ۱۸۲۸ در شین، نروژ – درگذشتهٔ ۲۳ مه ۱۹۰۶ در اسلو) شاعر، نمایش‌نامه‌نویس و درام‌نویس نروژی است. او یکی از ستون‌های اصلی ادبیات مدرن نروژ است که تأثیر شگرفی بر نویسندگان بعد از خود گذاشته‌ است. او یکی از بزرگ‌ترین استادان هنر تئاتر در همه‌ی اعصار، هم‌سنگ سوفوکل و شکسپیر شمرده شده‌ است. دوره نخست آثار او برگرفته از اسطوره‌ها و افسانه‌های نروژی بود که به زبان منظوم و شاعرانه می‌نوشت. این آثار اگرچه حال و هوای رمانتیک دارند، ولی رگه‌های واقع‌گرایی و صراحت در آنها دیده می‌شود. همین ویژگی سبب تمایز او از دیگر درام نویس‌های رمانتیک هم‌عصرش مانند ویکتور هوگو است. رشد صنعت و تغییر ساختار اقتصادی در قرن نوزدهم که سوداگری در آن رشد می‌کند، ایبسن را به سوی تغییرات اساسی در نمایشنامه‌های خود سوق می‌دهد. در دوره دوم کار او از اسطوره‌ها و قهرمانان افسانه‌ای خبری نیست، بلکه این مردم عادی هستند که شخصیت‌های نمایشی او را می‌سازند. اوج این روش در نمایشنامه «دشمن مردم» مشهود است. *شنوندگان گرامی، به سبب دسترسی نداشتن به فصل پنجم از این کتاب شنیدنی، از شما دعوت می کنیم تا خلاصه ای از آن را در ابتدای فصل ششم بشنوید.

دیگر نسخه های این کتاب