گرین در آخرین اثر خود خواسته جا پای رمان نویس بزرگ اسپانیائی”سروانتس” بگذارد. اما آفریده گرین با دن کیشوت سروانتس دست کم یک تفاوت اساسی و آشکار دارد.اگر دن کیشوت را خیالات و سوداهایش به میدان کارزار و عمل میکشاند عالیجناب کیشوت را همین خیالات و سوداها از عمل باز میدارد و….

عالیجناب کیشوت یکی از آثار دورهٔ آخر نویسندگی گراهام گرین است و منتقدان آن را از حیث تخیل و مضمون یکی از بهترین داستان های او می دانند. نویسنده در این داستان نیز مانند بسیاری از آثارش به درون مایهٔ تقابل ایمان مسیحی و الحاد می پردازد؛ با این تفاوت که در عالیجناب کیشوت داستان نویس که از مقبولیت خود آگاه است توسن خیال را با دلیری بیشتر می تازاند.

صرف این که کشیشی در سدهٔ بیستم بر این باور باشد که نسبش می رسد به شخصیتی داستانی، خواننده را سر شوق می آورد که ببیند گراهام گرین پیرانه سر چه می خواهد بگوید. بعد که خبردار می شود آن شخصیت داستانی که کشیش خود را از نوادگان او می داند دن کیشوت است، قضیه جذاب تر هم می شود. اما آیا شوالیهٔ مدرن ما خواهد توانست بر الحاد چیره شود؟

شخصیت اصلی این رمان کشیش پیر و ساده دلی است به نام “پدر کیشوت” که در شهر کوچک” ال نوبوزو” در اسپانیا زندگی میکند و بخاطر تشابه نام خود را از نوادگان دن کیشوت پهلوان افسانه ای مانس میپندارد. از اتفاق این کشیش عنوان “عالیجنابی” دریافت می دارد و در پی این ارتقا مقام ناخواسته که رشک و کینه همگامانش را برمی انگیزد آواره ی کوه و دشت سرزمین خویش میشود… از این اشاره ی کوتاه خواننده در میابد که گرین در آخرین اثر خود خواسته جا پای رمان نویس بزرگ اسپانیائی”سروانتس” بگذارد. اما آفریده گرین با دن کیشوت سروانتس دست کم یک تفاوت اساسی و آشکار دارد.اگر دن کیشوت را خیالات و سوداهایش به میدان کارزار و عمل میکشاند عالیجناب کیشوت را همین خیالات و سوداها از عمل باز میدارد و…