توضیحات
عروس دریا
گاهی کنار پنجره می‌ایستم و به فردا می‌اندیشم. فردا… آه فردا فردایی که چون دیروز پنهان است پنهان در مه. غم غربت را در گلویم خفه می‌کنم تا کی گل واژه امید قلب سردم را به تپش وا دارد و منادی بهار باشد تا کی نوید فردای روشن را با پرستوی عاشق در میان بگذارد…
دیدگاهی دارید؟