داستانهای توماس هریس به نامهای “اژدهای سرخ” در سال ۱۹۸۱، سکوت بره ها در سال ۱۹۸۸ و هانیبال در سال ۱۹۹۹ منتشر شدند. دکتر لکتر در اژدهای سرخ تنها یک شخصیت جانبی بود، اما سکوت بره ها او را به نقطه عطف ماجرا بدل کرد.
جریان از این قرار است که “کلاریس استرلینگ” از سوی اف.بی.آی، مسئول رسیدگی به پرونده یک قاتل زنجیره ای روان پریش به نام بوفالو بیل میشود که پوست قربانیانش — که همه زن هستنند– را میکند. تنها یک نفر قادر به کمک اوست، و آن کسی نیست جز یک دکتر روانشناس “آدم خوار” به نام هانیبال لکتر…از دید روانشناسی :
کتابی پرورده اندیشه های قرن بیستم…
سکوت بره ها تمثیلی از فریاد هراس انگیز انسان در عصر حاضر است.فریاد تشویش وبی پناهی وانتظار……
“هریس”روانشناسی است که به زیبایی وظرافت تارهای عنکبوت ونه به سستی ان روانکاوی جرم وجنایت واحساس را باهم در امیخته وپیوند داده است.
کلاریس استرلینگ در مدرسه شبانه روزی اف بی آی به رختشوی خانه پناه میآورد برای یافتن آرامشی چون بطن مادرش برای یافتن آن صدای تپش وجریان آبی که جنین در رحم مادر میشنود.
جیم گامب به گونه ای دیگر دنبال خصوصیات زنانه ی مادرش می گردد واز پوست تن وموی قربانیانش لباسی می سازد تا تنش را بپوشاند وشاید به آرامش دست یابد.
کرافورد رئیس بخش جنایی اف بی آی آرامش را در کنار همسر همیشه بیمارش “بلا”می جوید.
تمام کاراکترهای داستان به دنبال آرامش وفرار از این جهان سراسیمه وپرجنجال(مطبوعات،رسانه ها، پلیس،سیاستمداران،جانیان،دیوانگان)هستند و لکتر مرد دیوانه ی زنجیری داستان که شاید از همه عاقلتر واندیشمندتر است می گوید:این سکوتی موقتی است زیرا پریشانی وکشتار را پایانی نیست…………