«دنیای آینده» آخرین اثر ژول ورن دانسته شده است که در حالی که مبتلا به آب مرواردید بود در بستر مرگ آن را نوشت .

این داستان همچنین با پیشرفت های اخیر داستان های علمی تخیلی وی که بنیانش را گذاشت فرق زیادی دارد.یک نویسنده معاصر مطمئنا توضیحاتی درمورد تغییرات بزرگ و ناگهانی در زمین که ورن از آن سخن میگوید ،می داد و احتمالا آن را به نتایج نامعلوم انفجار اتمی نسبت می داد.

همچنین تکامل بیولوژیکی ای که ورن به آن اشاره می کند را نتیجه دگرگونی های حاصل از تشعشعات اتمی می دانست. یکی از جنبه های این فاجعه که ورن آن را نادیده گرفته است ،روابط عاطفی در جمعی است که از بیست و شش مرد و فقط چهار زن تشکیل شده است.