توضیحات

بیچارگان

بیچارگان یا مردم فقیر (به روسی: Бедные люди) نخستین رمان فئودور داستایوسکی رمان‌نویس مشهور روس است. این کتاب چاپ ۱۸۴۶ است. داستایوفسکی این کتاب را در زمستان سال قبل نوشته بود و قبل از چاپ، آن را به امانت نزد گریگاروویچ گذاشته بود. نکراسف، که به همراه گریگاروییچ این داستان را مطالعه کرد با این خبر که گوگول تازه‌ای ظهور کرده‌است رمان را به نزد بلینسکی برد و آن منتقد مشهور در آن زمان بر حکم نکراسف مهر تأیید زد.

خلاصه داستان

رمان به صورت روایت نامه‌ای میان دو تن است. دختری جوان و مرد مسنّی از خویشاندان دخترک که در دو مجتمع در کنار هم زندگی می‌کنند و ترجیح می‌دهند به جای دیدار حضوری با هم به جهت شایعات همسایگان از طریق مستخدمه‌ای با هم نامه‌نگاری کنند. موضوع داستان روایت فقر است. عده‌ای این رمان را متاثر از داستان شنل نوشتهٔ نیکولای گوگول می‌دانند.

ترجمه های فارسی

• نگون بخت ترجمه: ؟ انتشارات عطایی. نخستین ترجمهٔ اثر به فارسی
• مردم فقیر ترجمه: کاظم انصاری انتشارات جاودان خرد.
• مردم فقیر ترجمه: پرویز همتیان بروجنی در کتاب شب‌های روشن و پنج داستان دیگر انتشارات امیرکبیر.
• بیچارگان ترجمه: خشایار دیهیمی نشر نی.(ترجمه از انگلیسی)
• بیچارگان ترجمه: نسرین مجیدی انتشارات روزگار.
• تیره بختان ترجمه: کاظم خلخالی، انتشارات تلاش، ۱۳۶۳

آثار دیگر از داستایوفسکی